Toksyczni są wśród nas

-

 To chyba temat na czasie, zwłaszcza, że jesteśmy świeżo po świątecznych spotkaniach i coś mi mówi, że wiele lub wielu z nas miało kontakt z takimi właśnie osobami. Choć może raczej należało się zająć tematem przed świętami? Na te wątpliwości już niestety za późno.

Jakiś czas temu wspominałam o książce Toksyczni. Jej autor, Tim Canthoper, proponuje kilka kroków, które pomogą radzić sobie w trudnych relacjach, oto kilka z nich:

Opanowanie, bardzo ważna sprawa, gdy w pobliżu znajduje się toksyczna osoba. Łatwe? Niekoniecznie. Jednak dobrze jest przynajmniej spróbować działać spokojnie i rozważnie. Lepiej też nie tracić czasu i energii na walkę, walczyć trzeba wyłącznie wtedy, gdy to konieczne.

Zajmij się sobą (moje ulubione zdanie). Zrozumienie siebie, akceptacja i poukładane sprawy pozwalają na to, by skuteczniej się chronić, bo są ludzie, którzy, gdy tylko wyczują naszą słabość lub swoją przewagę, natychmiast to wykorzystają. Dlatego najpierw sami musimy przyjrzeć się swoim słabym stronom. I nie chodzi o to, że słaba strona jest czymś złym, raczej o to, że to wyjątkowo czuły punkt, który łatwo wykorzystać. Przyjrzyjmy się szczególnie takim cechom jak: wspaniałomyślność, dobroć, nadmiernie rozwinięta empatia, ale też nieśmiałość i brak pewności siebie. Wszystko to jak magnes przyciąga toksyczne osoby. Jeśli poznamy swoje czułe struny, łatwiej będzie pilnować granic.

Ważne by dostrzec, że mamy do czynienia z osobą toksyczną, a później warto spróbować poznać jej sposób działania. Pomocna może być zaufana osoba, ale nie taka, która wszystkiemu przyklaśnie, taka która pomoże zrozumieć, co się dzieje. Moment, w którym dochodzi do spotkania i ktoś nas prowokuje jest emocjonujący, ale nie dajmy się wciągnąć w awanturę. Żeby poradzić sobie z przeciwnikiem trzeba mieć trzeźwy osąd. A jak już jesteśmy przy trzeźwym osądzie to konfrontacja pod wpływem alkoholu też nie jest dobrym pomysłem, choć to właśnie wtedy niektórzy nabierają szczególnej odwagi.

Jeśli rozmowa przybiera toksyczny obrót, ja mówię, że to nie jest poziom rozmowy, w której chciałabym uczestniczyć i lepiej będzie jeśli wrócimy do tego nieco później, co pozwala wyciszyć emocje, nie tylko moje.

Jeśli spotkanie z jakąś osobą zwykle kończy się podobnym dyskomfortem trzeba zacząć od zastanowienia się, co możemy zrobić inaczej. Albert Einstein mawiał, że  Definicją szaleństwa jest robienie czegoś w kółko, za każdym razem spodziewając się innych rezultatów.

Zdarza się, że innym należy powiedzieć nie, po to, by sobie powiedzieć tak, no bo jeśli zazwyczaj na wszystko się zgadzamy i nigdy nikomu nie odmawiamy, trudno winić otoczenie, że się do tego przyzwyczaiło. Podsumowując nie musimy być wszystkim dla wszystkich.

Są sytuacje, kiedy trzeba się wycofać, zwłaszcza, gdy ktoś nas atakuje słownie i przybiera to formę napaści. I lepiej nie przechodzić nad takim zdarzeniem do porządku dziennego, bo wtedy mamy gwarancję, że sytuacja się powtórzy. Agresor powinien wziąć odpowiedzialność za swoje działanie.

Oczywistym jest, że jeśli ktoś nas nieustannie wykorzystuje, nie ma sensu podtrzymywać takiej relacji. A już z pewnością nie należy jej kontynuować w przypadku tyranów i sadystów, bo wtedy musielibyśmy się zgodzić na rolę ofiary, a na to nikt nie zasługuje.

Na koniec kilka przykładów osób toksycznych, według autora książki.

Toksyczni to ci, którzy bez mrugnięcia okiem naruszają granice innych osób, królowie chaosu, dręczyciele, wampiry energetyczne, ci, którzy wykorzystują innych lub żyją na ich koszt nie dając nic w zamian, osoby awanturujące się i wybuchowe, tyrani, sadyści, fanatycy i fundamentaliści, skrajnie narcystyczni, chorobliwie zazdrośni i zaborczy, psychopaci i socjopaci, blagierzy oraz osoby uzależnione. Ja dodałabym jeszcze kłamców, manipulatorów i obrażalskich. Ta lista oczywiście nie wyczerpuje wszystkich możliwych przypadków, pokazuje jednak, jak różne mogą być zachowania.

Dlatego, jeśli tylko czujemy, że jakaś relacja nam nie służy, chyba warto jej trochę poprzyglądać.

Więcej na ten temat:

https://annakobietazwyczajna.blogspot.com/2023/11/toksyczni-kim-sa.html



 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kobieta zawiedziona

-
Obraz
Droga Nieznajoma, jak to się stało, że pewnego dnia obudziłaś się i spostrzegłaś, że jesteś w zupełnie innym miejscu, niż zakładał plan na życie? Twoja sytuacja jest z tych nie do pozazdroszczenia, a Ty częściej smutna i przybita niż uśmiechnięta. Wszystko Cię przygnębia, świat od dawna nie ma barw, bo szarość oczywiście się nie liczy. I Ty Nieznajoma, której nikt nie zauważa albo gorzej, jest ktoś, kto od lat udowadnia Ci, jak mało znaczysz lub jak bardzo jesteś nie dość… A przecież kiedyś się kochaliście. Tylko czy to naprawdę była miłość? Ty Nieznajoma, która żyjesz nie swoim życiem.  Nie swoim, bo nikt nie pyta Cię o zdanie, a Ty już dawno straciłaś głos lub nigdy go nie miałaś. I jeszcze Ty, która właśnie opłakujesz stratę, bo on wybrał inną, na dłużej lub tylko na chwilę, a Ty czytasz właśnie, że zdradził, bo nie znalazł w domu tego, czego potrzebował, że to Twoja wina. Czujesz wstyd, dlatego nikomu nie powiedziałaś, więc i Tobie nikt nie powiedział, że zdradził, bo tak...
Read more »

Kobieca samotność

-
Obraz
Jest taka książka, do której bardzo lubię wracać. Napisała ją Ewa Woydyłło, nosi tytuł Sekrety kobiet . Dlaczego lubię do niej wracać? Bo rozumie mnie jak nikt inny. I jestem pewna, że każda z nas odnajdzie w niej siebie. Wspominam o niej, bo w rozdziale Być kobietą , Pani Ewa pisze o kobiecych łzach i samotności, nie tej oczywistej, ale tej odczuwanej pośród bliskich. Opis kobiecej samotności jest dla mnie bardzo przejmujący. Porusza mnie, bo jestem niemal pewna, że każda kobieta, na jakimś etapie życia doświadczyła tego rodzaju samotności. Pani Ewa pisze tak: Samotność. Kiedy cały świat wydaje się wirować w tańcu albo kręcić się jak przysłowiowa karuzela, a ty stoisz z boku i nikt cię nie dostrzega, jakby ciebie w ogóle nie było. Samotność najgorsza bywa wtedy, gdy coś boli, lecz nikogo to nie interesuje. (…) Samotność w oczekiwaniu dziecka, które przecież jest wasze, ale tak naprawdę staje się tylko twoje, bo partner uważa, że teraz to już nie jego sprawa. Samotność z tym dz...
Read more »

Wiek dojrzały?

-
Obraz
Całkiem niedawno miałam przyjemność zjeść kolację w towarzystwie mojej przyjaciółki J. Znamy się lat naście i zjadłyśmy razem niejedną kolację, a przy tym niejedną przysłowiową beczkę soli. J. jest starsza ode mnie zaledwie kilka lat i śmiało można powiedzieć, że to ta sama grupa wiekowa, 50 plus. Z niewielką różnicą, w moim przypadku ten plus za kilka miesięcy. Obie dostrzegamy zmiany, jakie dokonały się w nas lub w naszym życiu. Naturalnie nie są to zmiany nagłe, raczej proces, który wspólnie obserwujemy. Dostrzegłyśmy też problemy, które łączą wiele kobiet w tym wieku . W tym , czyli w jakim? Katarzyna Sobczuk w eseju Mała empiria określa go początkiem starości, ale też wiekiem środka, bo to etap, w którym dzieci (o ile je mamy) jeszcze nas potrzebują, a starzejący się rodzice zaczynają nas potrzebować coraz bardziej. I wiek, w którym denerwują nas i młodzi i starzy, co z przymrużeniem oka stwierdza autorka. Niektórzy nazywają go dojrzałym, ale jak wiadomo to tylko nazwa, bo ni...
Read more »

Co ze mną nie tak?

-
Obraz
Szczęście sprzyja lepszym, zwykł mawiać kolega mojego męża, a ja w myśli dodawałam, zwłaszcza tym, którzy pochodzą z rodziny dobrze wykształconych i dość zamożnych ludzi, a do tego odziedziczyli dom po babci. Nie brakuje niestety osób, które bezrefleksyjnie głoszą podobne banały. Na przykład taki Pan W. zrobił karierę i ma się całkiem nieźle, nie wszystko się udało, bo jest po rozwodzie, a jego była żona, nie wiedzieć czemu, oczekuje od niego zrozumienia sytuacji, w jakiej się znalazła. W czasie kiedy on realizował się zawodowo, ona pracowała i wychowała dwójkę wspólnych dzieci. Pan W. uważa, że jej sytuacja jest wyłącznie jej sprawą, bo podobnie jak on mogła robić karierę, przecież jej nie zabraniał. Nie wnikam w powody, dla których Pan W. nie ma ochoty zajmować się problemami byłej żony, bywa różnie i zdecydowanie brakuje mi wiedzy, ale samo podejście W. do problemu wiele o nim mówi. Dla porządku dodam, że sytuację opisałam na podstawie jego relacji, a nie opowieści „roszczeniowej”...
Read more »

Zmagam się...

-
Obraz
Rozczarowanie to dotknięcie prawdy, tak przynajmniej twierdzi Jacek Walkiewicz. I wygląda na to, że ma rację. To, co myślimy o życiu i o nas samych z pewnością nie jest obiektywne i często właśnie rozczarowanie sprawia, że zaczynamy się zastanawiać czy dotychczasowa wersja wciąż obowiązuje. Tak się złożyło, że ostatnio na własnej skórze doświadczam jak bolesny to proces, bo owo rozczarowanie ostatecznie musi prowadzić do akceptacji rzeczywistości. Zanim jednak do tego dojdzie, toczy się walka, w związku z którą zmagam się… Zmagam się z niezgodą na to, co życie przyniosło. Zmagam się z brakiem pomysłu, jak sobie w tej sytuacji poradzić. Zmagam się z nagłą zmianą planów. I zmagam się z kiepskim nastrojem i niewygodnymi emocjami. I choć wiem, że ostatecznie trzeba będzie zaakceptować rzeczywistość i prościej byłoby przestać walczyć z tym, co nieuchronne, to wiem także, że nie będzie łatwo. Przynajmniej nie w praktyce, bo teoria to co innego. Swoją drogą nieprawdopodobne jak ...
Read more »

Kłopoty

-
Obraz
Ostatnie lata obfitują w kłopoty, których nie da się zignorować, bo zmieniają mnie i moje życie. Są zaskakujące, przełomowe i z całą pewnością poważne. Niektóre uporczywie trwają od lat, ale przybierają na mocy, czego ostatecznie należało się spodziewać, choć nie było pewności, w jaki sposób się rozwiną, pewne natomiast było, że nie będzie dobrze. Stąd chyba wrażenie, że rozwiązuję wciąż te same problemy, tylko w nowej odsłonie. Kłopot w tym, że niektóre są nierozwiązywalne, wiszą nad głową, paradoksalnie powodując ból pleców, choć głowa też boli i nie tylko metaforycznie. Nie można przeczekać, wyleżeć, przemilczeć, jak w piosence Kasi Nosowskiej i Bartosza Króla, choć można próbować, a już koniecznie trzeba przepłakać i przejść. Kolejną grupę stanowią problemy wynikające z codzienności, które przybierają raczej formę komplikacji. Gdyby nie wspomniane dwie pierwsze kategorie, byłyby zaledwie uciążliwością, a tak często przytłaczają niewspółmiernie do okoliczności. Co nie stanowi nies...
Read more »

Życzliwość, a raczej jej brak

-
Obraz
Iwona Opiełka w książce Trener osobisty przytacza taką oto przypowieść: U bram danego miasta siedział starzec, zagadnął go przechodzący obok wędrowiec. - Przybywam z dalekiej krainy, powiedz mi człowieku, jakich ludzi tu znajdę? - A jaka jest Twoja kraina? Jacy ludzie w niej mieszkają? – zapytał starzec. - Niedobrzy, dlatego ją opuściłem. Pełno w nich złości i nienawiści, są nieprzyjaźni i zawistni. - Tu nie znajdziesz innych, będą tacy sami - odparł starzec. Kolejnego dnia inny wędrowiec zagadnął starca i zadał mu to samo pytanie. Starszy mężczyzna, podobnie jak poprzedniego dnia, odpowiedział tym samym pytaniem: - Jacy ludzie mieszkają w Twoim kraju? Tym razem padła zupełnie inna odpowiedź: - Dobrzy i mądrzy, ofiarni i życzliwi. - Takich ludzi znajdziesz także tu, zostań, by się przekonać. Nie chcę przez to powiedzieć, że tylko od naszej otwartości i postrzegania świata zależy jakich ludzi spotykamy na swojej drodze. To oczywiste, i takich i takich. Jednak nas...
Read more »