Anna Kobieta Zwyczajna

Nie daj się zaprogramować, ćwicz wolny osąd. Myśl Marka Aureliusza, z nią zgadzam się całkowicie. Szczególnie dzisiaj z uwagi na sytuację społeczną i polityczną, wolny osąd jest nam bardzo potrzebny, bo ilość głupot, które ostatnio słyszymy w tak zwanej debacie publicznej przekracza wszelkie granice. Opinie i porzekadła, które zdarza się słyszeć, bywają   wygłaszane automatycznie. Część z nich to przekonania, nad którymi już się nie zastanawiamy. Dopóki nas nie dotyczą, nie ma problemu, jeśli jednak w trudnym czasie zostaną do nas skierowane, bywają bolesne. Oto zdania, na które nie ma we mnie zgody. Cierpienie uszlachetnia –   cierpienie jest cierpieniem, bywa, że to ból nie do zniesienia, cierpienie upokarza, potrafi człowieka złamać, czasem niszczy, ale nie uszlachetnia. W każdym razie, nikomu nie życzę, by w ten sposób nabierał owej szlachetności. Wszystko jest po coś – w moim odczuciu doznane krzywdy nie są po coś, są po nic, bo jak wyjaśnić ból odrzuconego lub maltre

Do tematu złości przymierzam się od dawna i jakoś mi z nim nie po drodze. Trudno znaleźć jednoznaczną definicję złości. Dzisiaj posłużę się opisem Danuty Golec:  Ja bym powiedziała, że złość to pewien stan emocjonalny charakteryzujący się pobudzeniem, na który składa się niechęć, uraza, czasem chęć odwetu. Pojawia się w odpowiedzi na to, że jakieś nasze granice zostały przekroczone albo jakieś potrzeby niespełnione. Danuta Golec Czując . Rozmowy o emocjach Agnieszka Jucewicz Na własnej skórze przekonałam się, ze złość jest w życiu potrzebna, nie tylko jako emocja, która nam coś mówi, ale też dlatego, że potrafi działać wyzwalająco i ma w sobie siłę, która skłania do działania. Z różnych powodów uczymy się tę złość ukrywać, spychać lub zamieniać na inne uczucia. Od małego słyszymy, szczególnie my kobiety, że złość piękności szkodzi, że nie powinnyśmy się złościć, że nie wypada. Nasza złość nazywana jest histerią lub dramatyzowaniem. W relacjach również nie zawsze jest na nią

Są takie słowa, które często pojawiają się w naszym słowniku, a nawet ich nie zauważamy, nie są jednak obojętne. Dzisiaj o jednym z takich słów: gdyby. „Kolejki, spędy czy biby Wszędzie jedno słowo jak zaklęcie: gdyby (..) I słyszę w każdym miejscu, na każdej drodze Ech gdyby to się dało jakoś obejść Gdyby on nie plótł takich bredni, że strach Gdybym była młodsza to pewnie, że tak (…) Pewnie bym poszedł, gdyby nie te moje dolegliwości (…) Gdybym przeczytała przepis zanim to odcedzę   (…) Fanatycy wymówek, miłośnicy hipotez A gdyby choć na chwilę z kursu zboczyć I wziąć słowo, co ma więcej pulsu, więcej mocy Życia gdyby nieco tchnąć w te ospałe tryby Gdyby , choć na chwilę właśnie – gdyby” Łona i Webber Gdzie tak pięknie Cytuję tylko fragment piosenki i ostrzegam, gdyby ktoś chciał posłuchać, tekst jest mocny i niecenzuralny, ale prawdziwy. Już z powyższego fragmentu jasno wynika, że gdyby pojawia się w dwóch kontekstach. Zastanawiamy się c