Anna Kobieta Zwyczajna

Chyba nam wszystkim zdarza się myśleć życzeniowo. Myślimy o tym jak chcielibyśmy żeby było, a nie o tym jak jest i co możemy z tym zrobić. Taki przykład, chciałabym mieć wielopokoleniową rodzinę jak z reklamy i filmowe święta, ale rodzinę mam, taką jaką mam, a święta niekoniecznie wyglądają filmowo. W pewnych okolicznościach można zmienić tyle na ile te okoliczności pozwalają, na niektóre sprawy nie mamy wpływu. Na przykład na innych ludzi. Wiem, że czasem to trudne, jednak możemy budować swoje życie i poczucie dobrostanu pomimo okoliczności. Dodam, że dotyczy to sytuacji, kiedy mamy zaspokojone podstawowe potrzeby, bo raczej trudno przekonywać kogoś, kto jest ofiarą przemocy, by pomimo okoliczności budował swoje szczęście. Przemoc jest doświadczeniem, w przypadku którego należy nakłaniać tylko do uwolnienia się od oprawcy. Zatem zwykłe życie. Kobieta zwyczajna może być szczęśliwa, a zwykłe życie satysfakcjonujące, tyle, że to wymaga innego spojrzenia na własne przekonania. P

Zdrowe życie to życie bez wiecznych zaległości, pośpiechu, stresu i braku czasu. To życie kierujące się zasadą wolniej ale spokojniej i mniej ale lepiej. Ewa Woydyłło-Osiatyńska Dzisiaj trudne do wykonania. Bez stresu? Można tylko próbować. Nawet jeśli ktoś z Was lubi życie w szybkim tempie, potrzebuje tego, by dużo się działo, to jednak nam wszystkim potrzebne są również chwile oddechu i zatrzymania. Choćby po to, by sprawdzić czy u nas samych wszystko w porządku i czy to co się wokół dzieje, nam odpowiada. Na początek równowaga. To słowo klucz, warto byśmy zachowywali balans pomiędzy obowiązkami, rodziną i wypoczynkiem. Pamiętam takie porównanie, że życie powinno mieć co najmniej cztery filary, podobnie jak porządny stół ma 4 solidne nogi, jedna to obowiązki (domowe, praca zawodowa, nauka czy inne, bo różnie nasze życie może wyglądać), druga - rodzina, trzecia – przyjaciele i znajomi czyli szeroko pojęte życie towarzyskie oraz czwarta - czas wolny, wypoczynek, realizacja potr

Karma Brown, autorka książki Przepis na żonę doskonałą, na początku każdego rozdziału o jednej z bohaterek, zamieszcza rady publikowane w poradnikach dla kobiet w słusznie minionych czasach. Oto kilka z nich:   Naucz się słuchać. Niech opowie o swoich problemach; w porównaniu z nimi Twoje wydadzą się błahe.   Edward Podolsky, Sex Today in Wedded Life (1947) [Seks w życiu małżeńskim dzisiaj]   Nie oczekuj, że mąż uszczęśliwi ciebie, jeżeli jesteś po prostu bierna. Zrób wszystko co   twojej mocy, aby uszczęśliwić jego, a sama znajdziesz szczęście.   Blanche Ebbutt, Don’ts for Wives (1913) [Czego żonom nie wolno]   Nie płacz i nie użalaj się nad sobą, kiedy jesteś chora. I nie baw się. To mężczyzna wychodzi z domu, żeby się bawić. Będziesz się śmiać, kiedy wróci i opowie – ale nie wszystko – co robił. A co do chorób – kobiety nigdy nie powinny chorować.   Advice to Wives, w: The Isle of Man Times, (październik, 1895) [Rady dla żon]   Gdyby jednak mężowi przyd

Znacie to? Rodzinny poranek, 6.30, wszyscy szykują się do kolejnego dnia, praca, szkoła, wszyscy za wyjątkiem syna, ten wstanie w ostatniej chwili. Mąż chodzi po domu i mruczy, bo jak zwykle nie może czegoś znaleźć, a córka właśnie teraz, o tej porze ma mnóstwo problemów niecierpiących zwłoki. W dodatku ubranie, które ma na sobie jest złe, wolałaby coś innego, głupia pani od matematyki zadała tyle zadań, że wczoraj straciła całe popołudnie, koleżanka z ławki obok jest niemiła, a na śniadanie wolałaby coś innego. Niby nic, codzienność, a jednak po takim poranku czasem człowiek czuje się zmęczony już o 6.30, a dzień się jeszcze nie zaczął. Z opisem oczywiście nieco przesadzam, co zaznaczam, żeby rodzina się na mnie śmiertelnie nie obraziła, ale wszyscy wiecie o czym mówię. 8.00 rozpoczynam pracę, rodzinny poranek za mną, ale właśnie wchodzi szef lub koleżanka z pokoju obok, wyraźnie niezadowolona, a może nawet z pretensją, choć tego do końca nie wiadomo, bo strach pytać, coś jednak jes

Nie każdy z nas nadaje się na buddystę, nierzadko treningi uważności i techniki relaksacji bywają źródłem frustracji. Tylko nieliczni potrafią spokojnie leżeć na leżaku w jaskini solnej (pozdrawiam Wandeczko) i przy dźwiękach muzyki relaksacyjnej płynącej z głośników naprawdę się odprężają. Inni w tym samym czasie się niecierpliwią (Agnieszko buziaki dla Ciebie) lub przysypiają, choć to ostatnie także może być odprężające. Nie wszystko jest dla wszystkich, ale każdy może znaleźć swoje. Jak pewnie pamiętacie, jestem pozbawiona wyobraźni, twardo stąpam po ziemi i raczej nie bujam w obłokach, co ma złe i dobre strony. Złe wtedy, kiedy w ramach relaksacji trafiam na ćwiczenia, w których należy przenieść się w swoje ulubione miejsce, na plażę, do sadu lub gdziekolwiek, byle było ładnie, bezpiecznie i przyjemnie. Niektórym taka podróż wydaje się naturalna, ja nie potrafię opuścić pokoju. Dlatego te techniki nie są dla mnie, ale już techniki uziemiające, owszem, jakbym jeszcze mało była