Wolność i niezależność w związku

-

Niezależność to bujda, potrzebujemy siebie nawzajem.

Te słowa wypowiada do przyjaciółki bohaterka serialu Firefly Lane.

Wiele mówi się dzisiaj o potrzebie wolności i niezależności, sądzę jednak, że jakkolwiek obie sprawy są bardzo ważne, to skupiając się wyłącznie na nich, łatwo skrzywdzić lub sprawić przykrość naszym bliskim.

Profesor Bauman twierdził, że są dwie wartości niezbędne do godnego życia: wolność i bezpieczeństwo. Uważał ponadto, że nie można ich pogodzić. Zawsze brakuje albo wolności albo bezpieczeństwa, bo jedno zyskuje się kosztem drugiego. Trudno o złoty środek. Dlatego myślę, że trzeba sobie odpowiedzieć, czego potrzebujemy bardziej.

Podpowiada również, że w bliskiej relacji należy godzić nie tylko wolność z bezpieczeństwem, ale też troskę z tolerancją i opiekuńczość z szacunkiem.

Pięknie o granicach wolności w związku mówi Bogdan de Barbaro. Profesor uważa, że najważniejszy jest umiar, bo brak wolności to niewola, a jej nadmiar nazywa swawolą.

Ja jestem zdania, że realizując własne potrzeby, powinniśmy brać pod uwagę odczucia osób, na których nam zależy.

Wolność w związku zakłada odpowiedzialność za partnera. Bez niej jest nihilizmem, egoizmem. Odpowiedzialność w języku par nazywa się lojalnością. Jeżeli wybieram tego oto człowieka, bo on jest dla mnie najpiękniejszy, najważniejszy, niepowtarzalny, to szanuję jego uczucia i potrzeby. Nie narażam go na stresy, dbam o niego, troszczę się.

dr Andrzej Wiśniewski

Byłoby idealnie, gdybyśmy zawczasu mogli omówić nasze oczekiwania w tej kwestii, ale nie da się przewidzieć wszystkich okoliczności, choć oczywiście wchodząc w bliskie relacje, warto o swojej wizji rozmawiać. Bo wszystko jest dobre o ile odpowiada obu stronom.

Wbrew głoszonym hasłom, nie wszystko możemy i wiele jednak musimy, mamy przecież obowiązki.

Naturalnie nie oznacza to, że nie należy stawiać żadnych granic. Także w bliskich relacjach one powinny być określane i respektowane. 

Dr Wiśniewski twierdzi też, że jeśli pojawiają się w jego gabinecie zdania, że mąż zrobił z żony służącą, albo żona sprawia, że mąż się dusi w związku, to nie stało się tak bez ich udziału. Oznacza bowiem, że albo zabrakło komunikacji, albo się nie bronili.

Nie chcę stosować żadnych uproszczeń i mówić, że sami jesteśmy sobie winni, bo życie jest znacznie bardziej skomplikowane, sytuacje różne i ludzie także. Są też życiowe zakręty, w obliczu których człowiek czuje się zupełnie bezradny.

Oprogramowanie kulturowe nie zawsze pomaga, jest to widoczne w niektórych domach, zwłaszcza w tych, w których kobieta ma wyznaczoną rolę. Choć i panowie miewają trudno. Niedawno rozmawiałam z chłopakiem, który jest ofiarą przemocy fizycznej ze strony żony. Niestety, jedyną osobą, która może to przerwać jest on sam.

Ale wolność nie dotyczy wyłącznie relacji. Dotyczy nas samych, życiowych wyborów i decyzji, które podejmujemy. Moim zdaniem w życiu przede wszystkim chodzi o wybór.

Wolność to także możliwość wyboru, nie musimy tkwić w sytuacji, która jest dla nas niewygodna. A jednak zdarza się, że tego wyboru nie dostrzegamy. Wtedy koniecznie trzeba z kimś porozmawiać, być może ten ktoś, ma inną perspektywę i będzie mógł podpowiedzieć coś, co choć trochę zmieni sytuację. Zwykle da się coś zrobić.

Ewa Woydyłło-Osiatyńska zachęca nas do „przemyślenia siebie”. I ten proces nie powinien być jednorazowy. Chodzi właśnie o sprawdzanie, czy miejsce w którym w naszym życiu jesteśmy jest tym właściwym, granice, które ustaliliśmy są respektowane, a ludzie, którymi się otaczamy nam nie szkodzą. 

Jacek Walkiewicz proponuje swoisty rachunek sumienia, który można wykonywać na koniec każdego dnia. Dobrze wtedy pomyśleć, o tym co przyniósł dzień, a przy tym powspominać miłe chwile. Można zadawać sobie pytania, czy tak właśnie chcę, czy się na to godzę, czy to jest moje, a może wolę inaczej.

A jak inaczej? Może tak:

https://annakobietazwyczajna.blogspot.com/2024/06/co-z-tym-zrobie.html

Zagadnęłam w tej sprawie męża i wiecie co mi odpowiedział? Na bieżąco mam siebie przemyślanego. Czasem powątpiewam, czy tak jest, ale skoro tak twierdzi… 

Dlatego jeśli jeszcze tego nie zrobiliście, w oczekiwaniu na wiosnę, przemyślcie siebie, może coś pozytywnego z tego wyniknie?


Ta odrobina wiosny daje nadzieję, że wkrótce zima sobie pójdzie.

 


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kobieca samotność

-
Obraz
Jest taka książka, do której bardzo lubię wracać. Napisała ją Ewa Woydyłło, nosi tytuł Sekrety kobiet . Dlaczego lubię do niej wracać? Bo rozumie mnie jak nikt inny. I jestem pewna, że każda z nas odnajdzie w niej siebie. Wspominam o niej, bo w rozdziale Być kobietą , Pani Ewa pisze o kobiecych łzach i samotności, nie tej oczywistej, ale tej odczuwanej pośród bliskich. Opis kobiecej samotności jest dla mnie bardzo przejmujący. Porusza mnie, bo jestem niemal pewna, że każda kobieta, na jakimś etapie życia doświadczyła tego rodzaju samotności. Pani Ewa pisze tak: Samotność. Kiedy cały świat wydaje się wirować w tańcu albo kręcić się jak przysłowiowa karuzela, a ty stoisz z boku i nikt cię nie dostrzega, jakby ciebie w ogóle nie było. Samotność najgorsza bywa wtedy, gdy coś boli, lecz nikogo to nie interesuje. (…) Samotność w oczekiwaniu dziecka, które przecież jest wasze, ale tak naprawdę staje się tylko twoje, bo partner uważa, że teraz to już nie jego sprawa. Samotność z tym dz...
Read more »

Życzliwość, a raczej jej brak

-
Obraz
Iwona Opiełka w książce Trener osobisty przytacza taką oto przypowieść: U bram danego miasta siedział starzec, zagadnął go przechodzący obok wędrowiec. - Przybywam z dalekiej krainy, powiedz mi człowieku, jakich ludzi tu znajdę? - A jaka jest Twoja kraina? Jacy ludzie w niej mieszkają? – zapytał starzec. - Niedobrzy, dlatego ją opuściłem. Pełno w nich złości i nienawiści, są nieprzyjaźni i zawistni. - Tu nie znajdziesz innych, będą tacy sami - odparł starzec. Kolejnego dnia inny wędrowiec zagadnął starca i zadał mu to samo pytanie. Starszy mężczyzna, podobnie jak poprzedniego dnia, odpowiedział tym samym pytaniem: - Jacy ludzie mieszkają w Twoim kraju? Tym razem padła zupełnie inna odpowiedź: - Dobrzy i mądrzy, ofiarni i życzliwi. - Takich ludzi znajdziesz także tu, zostań, by się przekonać. Nie chcę przez to powiedzieć, że tylko od naszej otwartości i postrzegania świata zależy jakich ludzi spotykamy na swojej drodze. To oczywiste, i takich i takich. Jednak nas...
Read more »

Kobieta zawiedziona

-
Obraz
Droga Nieznajoma, jak to się stało, że pewnego dnia obudziłaś się i spostrzegłaś, że jesteś w zupełnie innym miejscu, niż zakładał plan na życie? Twoja sytuacja jest z tych nie do pozazdroszczenia, a Ty częściej smutna i przybita niż uśmiechnięta. Wszystko Cię przygnębia, świat od dawna nie ma barw, bo szarość oczywiście się nie liczy. I Ty Nieznajoma, której nikt nie zauważa albo gorzej, jest ktoś, kto od lat udowadnia Ci, jak mało znaczysz lub jak bardzo jesteś nie dość… A przecież kiedyś się kochaliście. Tylko czy to naprawdę była miłość? Ty Nieznajoma, która żyjesz nie swoim życiem.  Nie swoim, bo nikt nie pyta Cię o zdanie, a Ty już dawno straciłaś głos lub nigdy go nie miałaś. I jeszcze Ty, która właśnie opłakujesz stratę, bo on wybrał inną, na dłużej lub tylko na chwilę, a Ty czytasz właśnie, że zdradził, bo nie znalazł w domu tego, czego potrzebował, że to Twoja wina. Czujesz wstyd, dlatego nikomu nie powiedziałaś, więc i Tobie nikt nie powiedział, że zdradził, bo tak...
Read more »

Wiek dojrzały?

-
Obraz
Całkiem niedawno miałam przyjemność zjeść kolację w towarzystwie mojej przyjaciółki J. Znamy się lat naście i zjadłyśmy razem niejedną kolację, a przy tym niejedną przysłowiową beczkę soli. J. jest starsza ode mnie zaledwie kilka lat i śmiało można powiedzieć, że to ta sama grupa wiekowa, 50 plus. Z niewielką różnicą, w moim przypadku ten plus za kilka miesięcy. Obie dostrzegamy zmiany, jakie dokonały się w nas lub w naszym życiu. Naturalnie nie są to zmiany nagłe, raczej proces, który wspólnie obserwujemy. Dostrzegłyśmy też problemy, które łączą wiele kobiet w tym wieku . W tym , czyli w jakim? Katarzyna Sobczuk w eseju Mała empiria określa go początkiem starości, ale też wiekiem środka, bo to etap, w którym dzieci (o ile je mamy) jeszcze nas potrzebują, a starzejący się rodzice zaczynają nas potrzebować coraz bardziej. I wiek, w którym denerwują nas i młodzi i starzy, co z przymrużeniem oka stwierdza autorka. Niektórzy nazywają go dojrzałym, ale jak wiadomo to tylko nazwa, bo ni...
Read more »

Co ze mną nie tak?

-
Obraz
Szczęście sprzyja lepszym, zwykł mawiać kolega mojego męża, a ja w myśli dodawałam, zwłaszcza tym, którzy pochodzą z rodziny dobrze wykształconych i dość zamożnych ludzi, a do tego odziedziczyli dom po babci. Nie brakuje niestety osób, które bezrefleksyjnie głoszą podobne banały. Na przykład taki Pan W. zrobił karierę i ma się całkiem nieźle, nie wszystko się udało, bo jest po rozwodzie, a jego była żona, nie wiedzieć czemu, oczekuje od niego zrozumienia sytuacji, w jakiej się znalazła. W czasie kiedy on realizował się zawodowo, ona pracowała i wychowała dwójkę wspólnych dzieci. Pan W. uważa, że jej sytuacja jest wyłącznie jej sprawą, bo podobnie jak on mogła robić karierę, przecież jej nie zabraniał. Nie wnikam w powody, dla których Pan W. nie ma ochoty zajmować się problemami byłej żony, bywa różnie i zdecydowanie brakuje mi wiedzy, ale samo podejście W. do problemu wiele o nim mówi. Dla porządku dodam, że sytuację opisałam na podstawie jego relacji, a nie opowieści „roszczeniowej”...
Read more »

Zmagam się...

-
Obraz
Rozczarowanie to dotknięcie prawdy, tak przynajmniej twierdzi Jacek Walkiewicz. I wygląda na to, że ma rację. To, co myślimy o życiu i o nas samych z pewnością nie jest obiektywne i często właśnie rozczarowanie sprawia, że zaczynamy się zastanawiać czy dotychczasowa wersja wciąż obowiązuje. Tak się złożyło, że ostatnio na własnej skórze doświadczam jak bolesny to proces, bo owo rozczarowanie ostatecznie musi prowadzić do akceptacji rzeczywistości. Zanim jednak do tego dojdzie, toczy się walka, w związku z którą zmagam się… Zmagam się z niezgodą na to, co życie przyniosło. Zmagam się z brakiem pomysłu, jak sobie w tej sytuacji poradzić. Zmagam się z nagłą zmianą planów. I zmagam się z kiepskim nastrojem i niewygodnymi emocjami. I choć wiem, że ostatecznie trzeba będzie zaakceptować rzeczywistość i prościej byłoby przestać walczyć z tym, co nieuchronne, to wiem także, że nie będzie łatwo. Przynajmniej nie w praktyce, bo teoria to co innego. Swoją drogą nieprawdopodobne jak ...
Read more »

Kłopoty

-
Obraz
Ostatnie lata obfitują w kłopoty, których nie da się zignorować, bo zmieniają mnie i moje życie. Są zaskakujące, przełomowe i z całą pewnością poważne. Niektóre uporczywie trwają od lat, ale przybierają na mocy, czego ostatecznie należało się spodziewać, choć nie było pewności, w jaki sposób się rozwiną, pewne natomiast było, że nie będzie dobrze. Stąd chyba wrażenie, że rozwiązuję wciąż te same problemy, tylko w nowej odsłonie. Kłopot w tym, że niektóre są nierozwiązywalne, wiszą nad głową, paradoksalnie powodując ból pleców, choć głowa też boli i nie tylko metaforycznie. Nie można przeczekać, wyleżeć, przemilczeć, jak w piosence Kasi Nosowskiej i Bartosza Króla, choć można próbować, a już koniecznie trzeba przepłakać i przejść. Kolejną grupę stanowią problemy wynikające z codzienności, które przybierają raczej formę komplikacji. Gdyby nie wspomniane dwie pierwsze kategorie, byłyby zaledwie uciążliwością, a tak często przytłaczają niewspółmiernie do okoliczności. Co nie stanowi nies...
Read more »