Czy ta relacja szkodzi?

-

Bardzo lubię podpowiedzi, które stanowią gotową receptę. Taką właśnie niedawno znalazłam. Na portalu Gazeta.pl przeczytałam interesującą rozmowę Katarzyny Siekańskiej z dr Marcinem Matychem, autorem książki Bliskość i lęk, o powodach naszych lęków i wpływie relacji. To była naprawdę dobra rozmowa, dlatego ucieszyłam się, że Pan dr Nerwica, bo tak lubi o sobie mówić, był również gościem Dariusza Bugalskiego w podcaście K3.

Pisałam kiedyś o tym, że ja już nie chcę być najlepszą wersją siebie, że chcę być taka, jaka dzisiaj mogę być. W związku z tym z radością i ulgą przyjęłam propozycję dr Matycha, by w relacji z bliskimi i samym sobą być najprawdziwszą wersją siebie. Punkt, w którym uda nam się to osiągnąć będzie pierwszym krokiem do dużych zmian.

Zdrowa relacja ze sobą to fundament zdrowych relacji z otoczeniem.

Dobre, bliskie relacje to takie, w których możemy być prawdziwą wersją siebie. A to, czy pozwalamy sobie być autentyczni w relacjach, zależy z kolei od tego, jak dobrze sami ze sobą się znamy.

Dr Marcin Matych w rozmowie z Katarzyną Siekańską (Gazeta.pl)

Oczywiście bycie najprawdziwszą wersją siebie zweryfikuje także nasze relacje, bo nie wszyscy będą chcieli zaakceptować nas prawdziwych i chyba właśnie ta obawa najsilniej powstrzymuje przed tym, by czasem w towarzystwie innych poczuć się zupełnie swobodnie.

Co więcej, doktor proponuje żebyśmy my sami przyglądali się uważnie naszym relacjom i za pomocą karty praw sprawdzali, na ile dana relacja nam służy. Osobista karta praw była przedmiotem badań wielu środowisk, dlatego istnieje kilka jej wariantów. Wariant zaproponowany przez Macieja Matycha zacytował w rozmowie Dariusz Bugalski.

Zanim jednak przytoczę prawa, które każdy z nas posiada i powinien ich strzec, inna z propozycji, mapa relacji. Terapeuta zachęca do stworzenia własnej mapy i umiejscowienia na niej najważniejszych relacji z uwzględnieniem bliskości poszczególnych osób. Następnie proponuje, by każdą z nich „przepuścić” przez kartę praw. Co to oznacza? Powinniśmy sprawdzić na ile osoby, z którymi jesteśmy w bliskich relacjach szanują nasze prawa, bo może się okazać, że to osoby bliskie tylko z nazwy.

W karcie praw między innymi znalazły się takie kwestie:

Prawo do godności.

Prawo do szacunku.

Prawo do wyznaczania granic.

Prawo do wyrażania emocji i uczuć w asertywny ale bezpieczny sposób.

Prawo do mówienia w sposób otwarty o potrzebach.

Prawo do wyrażania zgody i niezgody na działania i zmiany w relacji

Prawo do równości.

Prawo do zerwania relacji.

Niby proste, a jednak nie wszyscy jesteśmy w stanie dostrzec, że ktoś narusza nasze granice, najczęściej z powodu fałszywych przekonań czy braku pozytywnych wzorców. Rodzina, w której dorastamy przygotowuje do życia w relacji, a rodziny bywają różne, relacje także.

Raczej nie jest możliwe, by każda osoba, którą napotkamy przestrzegała wszystkich praw. Świat nie jest idealny, ale możemy i powinniśmy ustalić, które z praw są nienegocjowalne i tych ustaleń się trzymać. Jeśli przyjrzymy się relacjom pod kątem praw, łatwiej będzie sprawdzić czy dana relacja naprawdę nam służy. Nie oznacza to oczywiście, że natychmiast musimy wyrzucać z życia osoby, które nie przeszły testu. Raczej warto sprawdzić na ile są skłonne do rozmowy, o tym co w relacji nie działa, czy możliwa jest współpraca i ewentualne zmiany.

Sądzę, że każda relacja powinna być w miarę symetryczna, nie może się opierać wyłącznie na zaangażowaniu jednej strony. Powinna też być nieoceniająca. I oczywiście nic nie jest dane raz na zawsze, dbałość o relacje to proces, podobno „dobra rada: regularna narada”.

Niestety godząc się na złe traktowanie dajemy na nie przyzwolenie.

I jeszcze wskazówka od poety, także w sprawie relacji:

Pantofelek

Dzieci są milsze od dorosłych

zwierzęta są milsze od dzieci

mówisz, że rozumując w ten sposób

muszę dojść do twierdzenia

że najmilszy jest pierwotniak pantofelek

no to co

milszy mi jest pantofelek

od ciebie ty skurwysynie.

Andrzej Bursa

Obyśmy tych ostatnich nie musieli zbyt często spotykać na swojej drodze, a jeśli już się zdarzy, mam nadzieję, że szybko ich rozpoznamy. 


 Zwierzęta są milsze od ludzi? Tak twierdzi poeta.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Co ze mną nie tak?

-
Obraz
Szczęście sprzyja lepszym, zwykł mawiać kolega mojego męża, a ja w myśli dodawałam, zwłaszcza tym, którzy pochodzą z rodziny dobrze wykształconych i dość zamożnych ludzi, a do tego odziedziczyli dom po babci. Nie brakuje niestety osób, które bezrefleksyjnie głoszą podobne banały. Na przykład taki Pan W. zrobił karierę i ma się całkiem nieźle, nie wszystko się udało, bo jest po rozwodzie, a jego była żona, nie wiedzieć czemu, oczekuje od niego zrozumienia sytuacji, w jakiej się znalazła. W czasie kiedy on realizował się zawodowo, ona pracowała i wychowała dwójkę wspólnych dzieci. Pan W. uważa, że jej sytuacja jest wyłącznie jej sprawą, bo podobnie jak on mogła robić karierę, przecież jej nie zabraniał. Nie wnikam w powody, dla których Pan W. nie ma ochoty zajmować się problemami byłej żony, bywa różnie i zdecydowanie brakuje mi wiedzy, ale samo podejście W. do problemu wiele o nim mówi. Dla porządku dodam, że sytuację opisałam na podstawie jego relacji, a nie opowieści „roszczeniowej”...
Read more »

Wiek dojrzały?

-
Obraz
Całkiem niedawno miałam przyjemność zjeść kolację w towarzystwie mojej przyjaciółki J. Znamy się lat naście i zjadłyśmy razem niejedną kolację, a przy tym niejedną przysłowiową beczkę soli. J. jest starsza ode mnie zaledwie kilka lat i śmiało można powiedzieć, że to ta sama grupa wiekowa, 50 plus. Z niewielką różnicą, w moim przypadku ten plus za kilka miesięcy. Obie dostrzegamy zmiany, jakie dokonały się w nas lub w naszym życiu. Naturalnie nie są to zmiany nagłe, raczej proces, który wspólnie obserwujemy. Dostrzegłyśmy też problemy, które łączą wiele kobiet w tym wieku . W tym , czyli w jakim? Katarzyna Sobczuk w eseju Mała empiria określa go początkiem starości, ale też wiekiem środka, bo to etap, w którym dzieci (o ile je mamy) jeszcze nas potrzebują, a starzejący się rodzice zaczynają nas potrzebować coraz bardziej. I wiek, w którym denerwują nas i młodzi i starzy, co z przymrużeniem oka stwierdza autorka. Niektórzy nazywają go dojrzałym, ale jak wiadomo to tylko nazwa, bo ni...
Read more »

Kłopoty

-
Obraz
Ostatnie lata obfitują w kłopoty, których nie da się zignorować, bo zmieniają mnie i moje życie. Są zaskakujące, przełomowe i z całą pewnością poważne. Niektóre uporczywie trwają od lat, ale przybierają na mocy, czego ostatecznie należało się spodziewać, choć nie było pewności, w jaki sposób się rozwiną, pewne natomiast było, że nie będzie dobrze. Stąd chyba wrażenie, że rozwiązuję wciąż te same problemy, tylko w nowej odsłonie. Kłopot w tym, że niektóre są nierozwiązywalne, wiszą nad głową, paradoksalnie powodując ból pleców, choć głowa też boli i nie tylko metaforycznie. Nie można przeczekać, wyleżeć, przemilczeć, jak w piosence Kasi Nosowskiej i Bartosza Króla, choć można próbować, a już koniecznie trzeba przepłakać i przejść. Kolejną grupę stanowią problemy wynikające z codzienności, które przybierają raczej formę komplikacji. Gdyby nie wspomniane dwie pierwsze kategorie, byłyby zaledwie uciążliwością, a tak często przytłaczają niewspółmiernie do okoliczności. Co nie stanowi nies...
Read more »

Kobieta zawiedziona

-
Obraz
Droga Nieznajoma, jak to się stało, że pewnego dnia obudziłaś się i spostrzegłaś, że jesteś w zupełnie innym miejscu, niż zakładał plan na życie? Twoja sytuacja jest z tych nie do pozazdroszczenia, a Ty częściej smutna i przybita niż uśmiechnięta. Wszystko Cię przygnębia, świat od dawna nie ma barw, bo szarość oczywiście się nie liczy. I Ty Nieznajoma, której nikt nie zauważa albo gorzej, jest ktoś, kto od lat udowadnia Ci, jak mało znaczysz lub jak bardzo jesteś nie dość… A przecież kiedyś się kochaliście. Tylko czy to naprawdę była miłość? Ty Nieznajoma, która żyjesz nie swoim życiem.  Nie swoim, bo nikt nie pyta Cię o zdanie, a Ty już dawno straciłaś głos lub nigdy go nie miałaś. I jeszcze Ty, która właśnie opłakujesz stratę, bo on wybrał inną, na dłużej lub tylko na chwilę, a Ty czytasz właśnie, że zdradził, bo nie znalazł w domu tego, czego potrzebował, że to Twoja wina. Czujesz wstyd, dlatego nikomu nie powiedziałaś, więc i Tobie nikt nie powiedział, że zdradził, bo tak...
Read more »

O tym, co ja na to i trochę o stylu w dojrzałości

-
Obraz
Viki, bohaterka argentyńskiego serialu "Zazdrosna"  uczęszcza na terapię, która ma jej pomóc w rozwiązaniu problemów. Sceny z gabinetu psycholożki pojawiają się w każdym odcinku i choć całość ma lekki, komediowy charakter, doskonale obrazuje jak trudno zaakceptować bolesną prawdę o sobie. W rozmowach obu pań pojawia się notorycznie powracający wątek, który myślę, dotyczy nie tylko bohaterki serialu. Na wiele pytań odnoszących się do niej samej, Viki informuje, jak tę sprawę widział partner, matka lub przyjaciółka. Terapeutka z uporem wraca do pytania, a ty, co ty o tym sądzisz, czego ty chciałaś, co o tym myślałaś, zostawmy X, to jego sprawa, to jego opinia, a jak z tobą? Szybko okazuje się, że Viki nie do końca uświadamia sobie własne potrzeby, bo w życiu kieruje się chęcią sprostania pewnym standardom, wyobrażeniom i oczekiwaniom, dodam, że za wszelką cenę. Tak sobie myślę, że ja także, zapytana, dlaczego coś zrobiłam lub wybrałam, niejednokrotnie podam powód zewnętrzny...
Read more »

Przeprowadzka

-
Obraz
Przed nami przeprowadzka. Zrobiło się nieco nerwowo, a przecież mamy już pewne doświadczenie. Czas biegnie nieubłaganie, nie wszystko można drobiazgowo zaplanować, bo z uwagi na charakter zmiany, niektóre terminy poznamy dość późno. Nie to jest jednak problemem, w końcu przywykliśmy, przeprowadzek mamy za sobą tyle, że moglibyśmy obdzielić nimi kilka rodzin, a i tak średnia byłaby wysoka. Co nie oznacza, że przystępujemy do niej bez emocji, przeciwnie, sytuacja bywa napięta, zwłaszcza że zmian w naszym życiu kroi się więcej. W przypadku logistycznych przedsięwzięć, w naszej rodzinie zderzają się dwie postawy, co stanowi zasadniczy problem i prawdziwe wyzwanie. Jedno z nas lubi mieć wszystko zaplanowane, przygotowane i uzgodnione, drugie może też lubi, ale ma tendencję do odkładania na ostatnią chwilę, nie ma czasu i działa bez planu, krótko mówiąc odmienny sposób organizacji. Dwie postawy nie do pogodzenia, w sytuacjach stresowych radykalizują się, co nieuchronnie prowadzi do konflik...
Read more »

Zmagam się...

-
Obraz
Rozczarowanie to dotknięcie prawdy, tak przynajmniej twierdzi Jacek Walkiewicz. I wygląda na to, że ma rację. To, co myślimy o życiu i o nas samych z pewnością nie jest obiektywne i często właśnie rozczarowanie sprawia, że zaczynamy się zastanawiać czy dotychczasowa wersja wciąż obowiązuje. Tak się złożyło, że ostatnio na własnej skórze doświadczam jak bolesny to proces, bo owo rozczarowanie ostatecznie musi prowadzić do akceptacji rzeczywistości. Zanim jednak do tego dojdzie, toczy się walka, w związku z którą zmagam się… Zmagam się z niezgodą na to, co życie przyniosło. Zmagam się z brakiem pomysłu, jak sobie w tej sytuacji poradzić. Zmagam się z nagłą zmianą planów. I zmagam się z kiepskim nastrojem i niewygodnymi emocjami. I choć wiem, że ostatecznie trzeba będzie zaakceptować rzeczywistość i prościej byłoby przestać walczyć z tym, co nieuchronne, to wiem także, że nie będzie łatwo. Przynajmniej nie w praktyce, bo teoria to co innego. Swoją drogą nieprawdopodobne jak ...
Read more »