Wdzięczność i 100 rzeczy, które czynią świat lepszym

To nie szczęście czyni nas wdzięcznymi, to wdzięczność czyni nas szczęśliwymi.

David Stendl-Rast

Jako kobieta zwyczajna jestem raczej zwyczajnie uduchowiona, ani bardzo, ani wcale. Życie duchowe jest dla mnie ważne, jednak do Dalajlamy mi daleko. Uważam, że duchowość można pielęgnować na różne sposoby i każdy będzie dobry, jeśli daje przestrzeń do refleksji i skupienia. Religijność nie jest do tego konieczna. Nie podzielam zdania, że osoby niewierzące nie mają życia duchowego, podobnie jak ludzie bardzo religijni wcale nie muszą być szczególnie uduchowieni. Ale zgadzam się z opinią, że niezależnie od przekonań religijnych stare kościoły są jednym z tych miejsc, które najlepiej nadają się do kontemplacji i przemyśleń. Panująca w nich atmosfera pomaga w skupieniu, a stare mury przypominają o pokoleniach ludzi, którzy przeżywali tu swoje troski.

Życie bez sfery duchowej jest bezrefleksyjne, pewnie łatwiejsze, ale czy lepsze?

Z tego obszaru wywodzi się wdzięczność.

(…) Tak więc wdzięczność zaczyna się od odkrycia, że ku człowiekowi naprawdę przywędrowało jakieś dobro.(…)

Józef Tischner, Krótki przewodnik po życiu

Rok z filozofami (praca zbiorowa) 

Bywa w życiu taki czas, że wdzięczność to ostatnie, co nam przychodzi na myśl. Jednak warto o niej pamiętać, bo miło jest ją czuć. Poprawia nastrój, uświadamia, jak wiele otrzymujemy i pozwala dostrzec pozornie zwyczajne gesty lub inne dary, które od świata i ludzi dostajemy.

 

Możemy żyć z wdzięcznością (…) uświadamiając sobie, że każda chwila została nam dana.

David Stendl-Rast

 

Cytat pochodzi z wykładu TED na platformie Youtube o wdzięczności właśnie. David Stendl-Rast zachęca do jej praktykowania. Dałam się namówić. Często wspominam o tym jak dużo dobra i życzliwości doświadczyłam, to pokrzepiające. Lubię o tym pamiętać, czuję wtedy, ze wokół mnie jest wielu życzliwych ludzi, a świat nie jest wcale taki zły.

 

Zrobiło się jakoś melancholijnie. A ponieważ dużo napisano i powiedziano o wdzięczności ja potraktuję ją, jako element zwyczajnego życia.

I tak, przeczytałam ostatnio wywiad  z mistrzem polskiego kryminału Wojciechem Chmielarzem, zadano mu pytanie, czy wymyślając te wszystkie zbrodnie, nie obawia się bardziej niż inni, że jego lub jego rodzinę może spotkać coś złego. Odpowiedział, że owszem to działa na wyobraźnię, ale w związku ze swoją pracą ma także okazję do spotkań z ludźmi, którzy zajmują się zbrodnią w codziennej pracy. Zapoznaje się też ze statystykami i na tej podstawie buduje swoje przekonanie, że Polska na tle Europy jest bezpiecznym miejscem, Europa na tle świata także. I wtedy poczułam tę samą wdzięczność co autor, mogło być gorzej prawda?

 

Jedna z moich licealnych nauczycielek przekonywała nas, że mamy szczęście żyjąc w tym miejscu, bo klimat jest mimo wszystko łaskawy. Choć jeśli nie zaczniemy działać i to może się bezpowrotnie zmienić.

 

David Stendl-Rast opowiada o swoich powodach do wdzięczności, szczególnie wdzięczny jest za wodę, zaczął ją inaczej traktować po powrocie z krajów, w których dotkliwy jest jej brak. Zbyt szybko przyzwyczajamy się do tego co mamy i przestajemy to doceniać.

 

Magazyn Książki zapytał kiedyś znanych autorów o rzeczy, które czynią ich świat lepszym. Na tej podstawie stworzył listę 100 takich rzeczy.

100 to dużo, dlatego nie będę zanudzać, ale wymienię kilka bez których nie wyobrażam sobie życia. Mam na myśli rzeczy materialne, te, które czynią moje życie lepszym i uprzyjemniają je, a Wy pomyślcie o swoich. Nie wspominam oczywiście o tych podstawowych, bez których w naszej cywilizacji nie ma życia.

Moje przyziemne powody do wdzięczności:

 

·      zmywarka, bez niej jest mniej czasu na przyjemności,

·      ekspres do kawy, to przedmiot, który z zapasem kawy, zabieram na bezludną wyspę, zakładam, że będzie tam prąd, musi być,

·      książki, koniecznie, te ciekawe pozwalają zapomnieć o świecie,

·      piękna porcelana, zawsze miałam do niej słabość, na bezludnej wyspie może się nie sprawdzić, ale w domu zwyczajnej herbacie potrafi nadać szczególnego charakteru,

·      wygodny fotel, oj bardzo ten fotel umila moją codzienność, czasem nawet za bardzo,

·      ulubiony koc, świetnie sprawdza się w jesienne i zimowe wieczory, koniecznie ciepły i miękki,

·      czy dobry serial możemy zaliczyć do tej kategorii? Nie wiem, ale jeśli nie, bądźmy elastyczni i zróbmy wyjątek,

·      a ciasto marchewkowe? A jeszcze lepiej Oskar z Green Cafe Nero, z pewnością potrafi uprzyjemnić życie, chyba, że sami pieczecie szarlotkę lub sernik, nic nie może się z nimi równać,

·      bardzo przyziemna sprawa, odkurzacz bezprzewodowy, który ułatwia pracę,

·      i głośnik, z pomocą którego można słuchać ulubionej muzyki.

 

A z tych niematerialnych wdzięczna jestem za rodzinę, przyjaciół, życzliwych ludzi, zdrowie, wiosnę, muzykę, sztukę i literaturę, każdy słoneczny dzień w Belgii, przyrodę, kwiaty malowane przez mróz na szybach (niestety na tych nowoczesnych już się nie pojawiają, sądzicie, że gdzieś jeszcze można je spotkać?) i piękne zapachy. Jeśli spojrzymy na świat okiem Wisławy Szymborskiej może się okazać, że dostrzeżemy w nim prawdziwy Jarmark cudów, za które możemy być wdzięczni.

 

(...) Cud, no bo jak to nazwać:

słońce dziś wzeszło o trzeciej czternaście

a zajdzie o dwudziestej zero jeden.

(…)

Fragment wiersza Wisławy Szymborskiej Jarmark cudów

 

I znowu przyziemnie, Duńczycy mają w swoim kraju Muzeum Szczęścia. Sylwia Izabela Schab w książce o Danii wspomina, że w muzeum każdy z odwiedzających może zostawić karteczkę z powodami, które sprawiają, że czuje się szczęśliwy. Wśród odpowiedzi znalazły się np. przyroda, jazda rowerem i bycie wśród ludzi.

A co Wy zapisalibyście na karteczce, gdybyście odwiedzili to muzeum?

Wzory na zdjęciu być może są mało spektakularne, ale do dziś pamiętam, te, które mróz malował na szybach wiejskiego domu mojej babci, to były prawdziwe dzieła sztuki. Może jeszcze kiedyś uda się zobaczyć podobne.