Kilka ważnych zdań, część 1

-

Od jakiegoś czasu skrupulatnie notuję ważne dla mnie zdania, stały się swego rodzaju drogowskazem. To bardzo różne zdania, niektóre pozwalają odnaleźć spokój, inne przypominają o tym co ważne, są też takie, które stanowią przestrogę. Wszystkie jakoś mi pomagają lub ułatwiają codzienność. Dzisiaj chciałabym się częścią z nich podzielić. To taki prezent z okazji Dnia Kobiet, coś co same możemy sobie dać. Jeśli ktoś towarzyszy mi w mojej blogowej pisaninie od początku, część z nich rozpozna. Ci, którzy dołączyli niedawno, znajdą wskazówkę, w którym wpisie o tym było.

 

Zajmij się sobą.

Na różne sposoby, zaopiekuj się sobą, zatroszcz się o siebie, odpuść, kiedy nie warto się angażować, daruj sobie kontrolę i zajmij się sobą, nie ma to nic wspólnego z egoizmem, ma być wyrazem troski o siebie.

Upominam w ten sposób siebie samą, gdy za bardzo się angażuję, gdy wchodzę na czyjeś terytorium ale i wtedy kiedy jest mi źle. Tu było o tym jak się sobą zaopiekować, ale zajmij się sobą, to także odczep się od innych i czasem od siebie.

https://annakobietazwyczajna.blogspot.com/2023/05/zaopiekuj-sie-soba.html 

 

Jestem ważna i moje uczucia są ważne.

Nie chodzi o unieważnianie pozostałych osób, bo oni także są ważni, ale tak często zapominamy o tym, że nasze uczucia również powinny się liczyć, że możemy zrobić coś z myślą o sobie, że nie musimy się na wszystko godzić, nie musimy się umniejszać, jesteśmy tu i jesteśmy ważni. Tak zaplanowałam ostatnie święta, by wszyscy byli zadowoleni, kto ma skomplikowane relacje rodzinne będzie wiedział, że to niełatwe. Wyraziłam tę myśl głośno, a wtedy M. zapytała, a Ty? Ty też jesteś zadowolona?

 

Dojrzałość polega na tym, że nad emocjami panuje rozum (E. Woydyłło-Osiatyńska).

Staram się o tym pamiętać, emocje są ważne ale warto nauczyć się nie działać pod ich wpływem, dlatego trzeba dawać sobie czas.

Co nieco o emocjach było tu:

https://annakobietazwyczajna.blogspot.com/2023/11/czy-kotnie-sa-ze.html

A tu o dojrzałości:

https://annakobietazwyczajna.blogspot.com/2023/10/czym-jest-dojrzaosc.html 

 

Chińska mądrość ludowa „zobaczymy” którą poznałam słuchając wykładu Andrzeja Tucholskiego Jak dobrze, że pada. Pamiętacie tę historię? Jeśli ktoś nie czytał przypomnę:

Chińskiemu rolnikowi ucieka koń, cała wioska mówi, ale masz pecha, uciekł Ci koń, na co rolnik spokojnie odpowiada zobaczymy, po dwóch tygodniach koń wraca i przyprowadza drugiego konia, wtedy wioska stwierdza, że ma wielkie szczęście, bo teraz ma 2 konie, na to rolnik jak ostatnio, zobaczymy. Rolnik ma syna, syn ujeżdżając nowego konia, spada i łamie nogę, wioska na to, że ma pecha, syn złamał nogę, na co on, zobaczymy, i wtedy wybucha wojna, każdego pierworodnego obejmuje pobór, ale nie syna rolnika, bo ma złamaną nogę, jakie szczęście, ominął go pobór, zobaczymy.

Więcej znajdziecie tu:

https://annakobietazwyczajna.blogspot.com/2023/06/ale-tego-pani-nie-wie-czyli-dlaczego.html 

 

Życie powinno być dobre i satysfakcjonujące, a nie tylko akceptowalne.

Jak pojawiło się to zdanie w moim życiu, wyjaśniłam w pierwszym wpisie na moim blogu, ale dziś chcę je przypomnieć, bo jest dla mnie bardzo ważne.

https://annakobietazwyczajna.blogspot.com/2023/05/kobieta-w-kryzysie.html

 

Czy mam na to wpływ?

Bo jeśli nie, najlepszym wyjściem jest akceptacja tego faktu, w końcu zmienić można tylko coś na co ma się wpływ.

 

Przywołuj swój umysł do teraźniejszości.

Często błądzimy myślami w przyszłości albo w przeszłości, czasem te myśli nie są wesołe, dlatego warto postawić na uważność i nauczyć się wracać do tu i teraz.

https://annakobietazwyczajna.blogspot.com/2023/06/uwaznosc.html

 

Skup się na faktach.

Gdy zdarzy się coś trudnego zwykle to interpretujemy, a lepiej skupić się na faktach, bez nadawania im znaczenia, bez oceniania, pozwoli to na bardziej racjonalne działanie. Takie stoickie podejście.

https://annakobietazwyczajna.blogspot.com/2023/06/o-codziennych-lekach-i-zamartwianiu-sie.html 

 

Ale tego pani nie wie.

Znacie to zdanie z mojego wpisu o tym, jak nie myśleć negatywnie o przyszłości, no, bo przecież i Wy tego też nie wiecie.

 

Należy sprawdzać, czy można inaczej myśleć, mówić lub robić.

Uważność, wobec myśli i uczuć, pytania czy to ma sens, czy to jest dla mnie dobre, czy tego chcę.

 

Do dupy kot.

To spostrzeżenie Wojciecha Eichelbergera, które warto znać, wspominałam o nim w moim wpisie o poczuciu wartości:

kiedy kotu nie uda się upolować myszy, nie siada i nie myśli, ale ze mnie do dupy kot, tylko powoli i spokojne wyrusza na kolejne polowanie, a w dodatku kot, kiedy nie poluje, dużo odpoczywa.

https://annakobietazwyczajna.blogspot.com/2023/06/zgoda-na-siebie-i-poczucie-wasnej.html 

 

Czasem najlepiej jest płynąć z prądem.

Są chwile, gdy nie ma pomysłu na to co dalej, a wtedy najlepiej jest…

 

Co najgorszego może się stać i co wtedy zrobisz?

Zdanie, które może pomóc w sytuacji, gdy się czegoś obawiamy.

https://annakobietazwyczajna.blogspot.com/2023/06/o-codziennych-lekach-i-zamartwianiu-sie.html 

 

Pauza między emocją a działaniem.

Głęboki wdech, krótka chwila albo 10 minut. Ja proszę o 10 minut wtedy, kiedy czuję, że zaraz wybuchnę, a jeśli ktoś nie uszanuje mojej prośby, to już na własną odpowiedzialność.

 

Mogę to zostawić….

Nie we wszystko musimy się angażować, nie we wszystkim trzeba brać udział, są sprawy, które możemy zostawić, dobrze jest nauczyć się odpuszczać.

https://annakobietazwyczajna.blogspot.com/2023/11/moge-to-zostawic-czyli-sztuka.html 

 

W Dniu Kobiet życzę nam wszystkim, byśmy umiały o siebie zadbać. I w tej sprawie akurat lepiej nie odpuszczać. 

 

Przy tej wyjątkowej okazji chciałabym również przypomnieć wpis o kobiecych relacjach:

https://annakobietazwyczajna.blogspot.com/2023/10/kobiety-zwyczajne.html

 


 



Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kobieca samotność

-
Obraz
Jest taka książka, do której bardzo lubię wracać. Napisała ją Ewa Woydyłło, nosi tytuł Sekrety kobiet . Dlaczego lubię do niej wracać? Bo rozumie mnie jak nikt inny. I jestem pewna, że każda z nas odnajdzie w niej siebie. Wspominam o niej, bo w rozdziale Być kobietą , Pani Ewa pisze o kobiecych łzach i samotności, nie tej oczywistej, ale tej odczuwanej pośród bliskich. Opis kobiecej samotności jest dla mnie bardzo przejmujący. Porusza mnie, bo jestem niemal pewna, że każda kobieta, na jakimś etapie życia doświadczyła tego rodzaju samotności. Pani Ewa pisze tak: Samotność. Kiedy cały świat wydaje się wirować w tańcu albo kręcić się jak przysłowiowa karuzela, a ty stoisz z boku i nikt cię nie dostrzega, jakby ciebie w ogóle nie było. Samotność najgorsza bywa wtedy, gdy coś boli, lecz nikogo to nie interesuje. (…) Samotność w oczekiwaniu dziecka, które przecież jest wasze, ale tak naprawdę staje się tylko twoje, bo partner uważa, że teraz to już nie jego sprawa. Samotność z tym dz...
Read more »

Życzliwość, a raczej jej brak

-
Obraz
Iwona Opiełka w książce Trener osobisty przytacza taką oto przypowieść: U bram danego miasta siedział starzec, zagadnął go przechodzący obok wędrowiec. - Przybywam z dalekiej krainy, powiedz mi człowieku, jakich ludzi tu znajdę? - A jaka jest Twoja kraina? Jacy ludzie w niej mieszkają? – zapytał starzec. - Niedobrzy, dlatego ją opuściłem. Pełno w nich złości i nienawiści, są nieprzyjaźni i zawistni. - Tu nie znajdziesz innych, będą tacy sami - odparł starzec. Kolejnego dnia inny wędrowiec zagadnął starca i zadał mu to samo pytanie. Starszy mężczyzna, podobnie jak poprzedniego dnia, odpowiedział tym samym pytaniem: - Jacy ludzie mieszkają w Twoim kraju? Tym razem padła zupełnie inna odpowiedź: - Dobrzy i mądrzy, ofiarni i życzliwi. - Takich ludzi znajdziesz także tu, zostań, by się przekonać. Nie chcę przez to powiedzieć, że tylko od naszej otwartości i postrzegania świata zależy jakich ludzi spotykamy na swojej drodze. To oczywiste, i takich i takich. Jednak nas...
Read more »

Kobieta zawiedziona

-
Obraz
Droga Nieznajoma, jak to się stało, że pewnego dnia obudziłaś się i spostrzegłaś, że jesteś w zupełnie innym miejscu, niż zakładał plan na życie? Twoja sytuacja jest z tych nie do pozazdroszczenia, a Ty częściej smutna i przybita niż uśmiechnięta. Wszystko Cię przygnębia, świat od dawna nie ma barw, bo szarość oczywiście się nie liczy. I Ty Nieznajoma, której nikt nie zauważa albo gorzej, jest ktoś, kto od lat udowadnia Ci, jak mało znaczysz lub jak bardzo jesteś nie dość… A przecież kiedyś się kochaliście. Tylko czy to naprawdę była miłość? Ty Nieznajoma, która żyjesz nie swoim życiem.  Nie swoim, bo nikt nie pyta Cię o zdanie, a Ty już dawno straciłaś głos lub nigdy go nie miałaś. I jeszcze Ty, która właśnie opłakujesz stratę, bo on wybrał inną, na dłużej lub tylko na chwilę, a Ty czytasz właśnie, że zdradził, bo nie znalazł w domu tego, czego potrzebował, że to Twoja wina. Czujesz wstyd, dlatego nikomu nie powiedziałaś, więc i Tobie nikt nie powiedział, że zdradził, bo tak...
Read more »

Wiek dojrzały?

-
Obraz
Całkiem niedawno miałam przyjemność zjeść kolację w towarzystwie mojej przyjaciółki J. Znamy się lat naście i zjadłyśmy razem niejedną kolację, a przy tym niejedną przysłowiową beczkę soli. J. jest starsza ode mnie zaledwie kilka lat i śmiało można powiedzieć, że to ta sama grupa wiekowa, 50 plus. Z niewielką różnicą, w moim przypadku ten plus za kilka miesięcy. Obie dostrzegamy zmiany, jakie dokonały się w nas lub w naszym życiu. Naturalnie nie są to zmiany nagłe, raczej proces, który wspólnie obserwujemy. Dostrzegłyśmy też problemy, które łączą wiele kobiet w tym wieku . W tym , czyli w jakim? Katarzyna Sobczuk w eseju Mała empiria określa go początkiem starości, ale też wiekiem środka, bo to etap, w którym dzieci (o ile je mamy) jeszcze nas potrzebują, a starzejący się rodzice zaczynają nas potrzebować coraz bardziej. I wiek, w którym denerwują nas i młodzi i starzy, co z przymrużeniem oka stwierdza autorka. Niektórzy nazywają go dojrzałym, ale jak wiadomo to tylko nazwa, bo ni...
Read more »

Co ze mną nie tak?

-
Obraz
Szczęście sprzyja lepszym, zwykł mawiać kolega mojego męża, a ja w myśli dodawałam, zwłaszcza tym, którzy pochodzą z rodziny dobrze wykształconych i dość zamożnych ludzi, a do tego odziedziczyli dom po babci. Nie brakuje niestety osób, które bezrefleksyjnie głoszą podobne banały. Na przykład taki Pan W. zrobił karierę i ma się całkiem nieźle, nie wszystko się udało, bo jest po rozwodzie, a jego była żona, nie wiedzieć czemu, oczekuje od niego zrozumienia sytuacji, w jakiej się znalazła. W czasie kiedy on realizował się zawodowo, ona pracowała i wychowała dwójkę wspólnych dzieci. Pan W. uważa, że jej sytuacja jest wyłącznie jej sprawą, bo podobnie jak on mogła robić karierę, przecież jej nie zabraniał. Nie wnikam w powody, dla których Pan W. nie ma ochoty zajmować się problemami byłej żony, bywa różnie i zdecydowanie brakuje mi wiedzy, ale samo podejście W. do problemu wiele o nim mówi. Dla porządku dodam, że sytuację opisałam na podstawie jego relacji, a nie opowieści „roszczeniowej”...
Read more »

Zmagam się...

-
Obraz
Rozczarowanie to dotknięcie prawdy, tak przynajmniej twierdzi Jacek Walkiewicz. I wygląda na to, że ma rację. To, co myślimy o życiu i o nas samych z pewnością nie jest obiektywne i często właśnie rozczarowanie sprawia, że zaczynamy się zastanawiać czy dotychczasowa wersja wciąż obowiązuje. Tak się złożyło, że ostatnio na własnej skórze doświadczam jak bolesny to proces, bo owo rozczarowanie ostatecznie musi prowadzić do akceptacji rzeczywistości. Zanim jednak do tego dojdzie, toczy się walka, w związku z którą zmagam się… Zmagam się z niezgodą na to, co życie przyniosło. Zmagam się z brakiem pomysłu, jak sobie w tej sytuacji poradzić. Zmagam się z nagłą zmianą planów. I zmagam się z kiepskim nastrojem i niewygodnymi emocjami. I choć wiem, że ostatecznie trzeba będzie zaakceptować rzeczywistość i prościej byłoby przestać walczyć z tym, co nieuchronne, to wiem także, że nie będzie łatwo. Przynajmniej nie w praktyce, bo teoria to co innego. Swoją drogą nieprawdopodobne jak ...
Read more »

Kłopoty

-
Obraz
Ostatnie lata obfitują w kłopoty, których nie da się zignorować, bo zmieniają mnie i moje życie. Są zaskakujące, przełomowe i z całą pewnością poważne. Niektóre uporczywie trwają od lat, ale przybierają na mocy, czego ostatecznie należało się spodziewać, choć nie było pewności, w jaki sposób się rozwiną, pewne natomiast było, że nie będzie dobrze. Stąd chyba wrażenie, że rozwiązuję wciąż te same problemy, tylko w nowej odsłonie. Kłopot w tym, że niektóre są nierozwiązywalne, wiszą nad głową, paradoksalnie powodując ból pleców, choć głowa też boli i nie tylko metaforycznie. Nie można przeczekać, wyleżeć, przemilczeć, jak w piosence Kasi Nosowskiej i Bartosza Króla, choć można próbować, a już koniecznie trzeba przepłakać i przejść. Kolejną grupę stanowią problemy wynikające z codzienności, które przybierają raczej formę komplikacji. Gdyby nie wspomniane dwie pierwsze kategorie, byłyby zaledwie uciążliwością, a tak często przytłaczają niewspółmiernie do okoliczności. Co nie stanowi nies...
Read more »