Zmiana, czy trzeba bać się zmian?

-

Czym jest zmiana i czego lub kogo może dotyczyć? Możemy zmieniać siebie, okoliczności lub wprowadzać zmiany w życiu.

Zmiana to ryzyko, które warto wpisać w życie. Jeżeli ktoś za wszelką cenę jej unika to w pewnym sensie nie chce być człowiekiem.

Danuta Golec

Żyj wystarczająco dobrze, Agnieszka Jucewicz, Grzegorz Sroczyński

Pójdę o krok dalej, życie jest zmianą. Nie ma w nim nic trwałego. Paradoksalnie, kto unika zmian, unika życia. Nie potrafię jednoznacznie odpowiedzieć, czy lubię takie przemeblowania, chyba tak.

Zmiany są częścią mojego życia i czasem smucą, czasem sprawiają ulgę, innym razem rozczarowują, ale też przynoszą coś ciekawego i w jakiś sposób pozwalają pozostawić, to co było złe, za sobą.

Kiedyś rozmawiałam z koleżanką z pracy, która twierdziła, że nie mogłaby wciąż się przeprowadzać i tak często zaczynać od nowa, mieszkała całe życie w tym samym mieszkaniu. Ja natomiast nie wyobrażam sobie życia w jednym miejscu, "od kołyski aż po grób". Nie oceniam, to kwestia indywidualnych potrzeb, usposobienia, nastawienia i doświadczeń. Rozumiem, że ktoś może być, jak nazywa to mój syn, lokalny.

Część z nas potrzebuje mieć własne miejsce na ziemi. I o to chyba właśnie chodzi. Ja go jeszcze nie mam, a wyobrażam sobie, że takie zadomowienie może nieść ze sobą szereg korzyści. Ostatnio zauważam, że coraz bardziej się przywiązuję, do lokalnego sklepu, lekarza czy fryzjera. Daje mi to poczucie bezpieczeństwa, wszystko jest znajome, przyjazne, chyba że nie, bo i tak się zdarza.

Niemniej życie nauczyło mnie, że zmiana może być czymś dobrym, jeśli traktuje się ją z zaciekawieniem. Nie należy się jej bać, czasem coś odbiera, to prawda, ale w zamian oferuje szeroki wachlarz nowych możliwości i doświadczeń.

Obawy także są naturalne, bo czasem zmiana to wielka niewiadoma. Nie zawsze było łatwo. Jestem dzieckiem PRL-u, małomiasteczkowym, w dzieciństwie nie miałam szansy, by zgromadzić wiele doświadczeń poza swoim miejscem zamieszkania. Dlatego w nowych sytuacjach często odczuwałam dyskomfort.  Miałam wrażenie, że przerastają mnie proste sprawy, jak podróż samolotem.

Ktoś kiedyś porównał doświadczenia do lodów, jeśli znamy tylko waniliowe, to najpewniej nam smakują, ale gdy zjemy też czekoladowe i truskawkowe, to nie tylko znamy więcej smaków, ale możemy też dokonywać wyboru pomiędzy nimi.

Oczywiście bywają zmiany, których nie chcemy i nie można o nich powiedzieć nic dobrego, jak na przykład ta, że całujemy księcia, a on po czasie zmienia się w żabę. Za to odwrotnie, jak najbardziej, tylko kto całuje żaby?

Są też takie, których wyczekujemy, pewien pan zagadnięty o ten temat, odpowiedział, że gdybyśmy zmienili dobrą zmianę, to by dopiero była dobra zmiana. I wiecie co, wygląda na to, że się udało.

Czasem zmiany przychodzą nie w porę, wtedy potrafią zaskoczyć, a zaskoczeń nie lubię.

Co do nas samych, niełatwo jest zmienić siebie. Żeby to było możliwe, trzeba najpierw przyznać, że coś jest nie tak. Z czymś nam niewygodnie albo jakieś zachowania wpędzają nas w kłopoty.

Tak czy inaczej, nie bójmy się zmian. One nas mobilizują. Po kolejnej przeprowadzce zwykle na początku trochę się rozglądam, poznaję okolicę, pokonuję swoje lęki i zastanawiam się jak to zrobić, by dobrze wszystko poukładać.

Zmian dokonuję bez okazji albo przy każdej nadarzającej się okazji, dlatego nie robię noworocznych postanowień.

Na pozytywne efekty niekiedy trzeba poczekać, nie przychodzą od razu, musimy się przyzwyczaić, przepracować je, ale czasem coś, co z pozoru wydawało się niefortunne okazuje się czymś dobrym, bywa także odwrotnie. Nie wiemy, co przyniesie los.

Niech cię nie niepokoją

Cierpienia twe i błędy.

Wszędy są drogi proste

Lecz i manowce są wszędy.

 

O to chodzi jedynie,

By naprzód wciąż iść śmiało,

Bo zawsze się dochodzi

Gdzie indziej, niż się chciało.

(…) 

Fragment wiersza Leopolda Staffa Odys

W każdym razie, ja życzę Wam jak najwięcej pozytywnych życiowych zmian i tego, byśmy jak najczęściej dochodzili tam gdzie chcemy, a jeśli pomylimy drogę, oby była piękna.


 Ta zmiana, choć tylko chwilowa była naprawdę wspaniała.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kobieca samotność

-
Obraz
Jest taka książka, do której bardzo lubię wracać. Napisała ją Ewa Woydyłło, nosi tytuł Sekrety kobiet . Dlaczego lubię do niej wracać? Bo rozumie mnie jak nikt inny. I jestem pewna, że każda z nas odnajdzie w niej siebie. Wspominam o niej, bo w rozdziale Być kobietą , Pani Ewa pisze o kobiecych łzach i samotności, nie tej oczywistej, ale tej odczuwanej pośród bliskich. Opis kobiecej samotności jest dla mnie bardzo przejmujący. Porusza mnie, bo jestem niemal pewna, że każda kobieta, na jakimś etapie życia doświadczyła tego rodzaju samotności. Pani Ewa pisze tak: Samotność. Kiedy cały świat wydaje się wirować w tańcu albo kręcić się jak przysłowiowa karuzela, a ty stoisz z boku i nikt cię nie dostrzega, jakby ciebie w ogóle nie było. Samotność najgorsza bywa wtedy, gdy coś boli, lecz nikogo to nie interesuje. (…) Samotność w oczekiwaniu dziecka, które przecież jest wasze, ale tak naprawdę staje się tylko twoje, bo partner uważa, że teraz to już nie jego sprawa. Samotność z tym dz...
Read more »

Życzliwość, a raczej jej brak

-
Obraz
Iwona Opiełka w książce Trener osobisty przytacza taką oto przypowieść: U bram danego miasta siedział starzec, zagadnął go przechodzący obok wędrowiec. - Przybywam z dalekiej krainy, powiedz mi człowieku, jakich ludzi tu znajdę? - A jaka jest Twoja kraina? Jacy ludzie w niej mieszkają? – zapytał starzec. - Niedobrzy, dlatego ją opuściłem. Pełno w nich złości i nienawiści, są nieprzyjaźni i zawistni. - Tu nie znajdziesz innych, będą tacy sami - odparł starzec. Kolejnego dnia inny wędrowiec zagadnął starca i zadał mu to samo pytanie. Starszy mężczyzna, podobnie jak poprzedniego dnia, odpowiedział tym samym pytaniem: - Jacy ludzie mieszkają w Twoim kraju? Tym razem padła zupełnie inna odpowiedź: - Dobrzy i mądrzy, ofiarni i życzliwi. - Takich ludzi znajdziesz także tu, zostań, by się przekonać. Nie chcę przez to powiedzieć, że tylko od naszej otwartości i postrzegania świata zależy jakich ludzi spotykamy na swojej drodze. To oczywiste, i takich i takich. Jednak nas...
Read more »

Kobieta zawiedziona

-
Obraz
Droga Nieznajoma, jak to się stało, że pewnego dnia obudziłaś się i spostrzegłaś, że jesteś w zupełnie innym miejscu, niż zakładał plan na życie? Twoja sytuacja jest z tych nie do pozazdroszczenia, a Ty częściej smutna i przybita niż uśmiechnięta. Wszystko Cię przygnębia, świat od dawna nie ma barw, bo szarość oczywiście się nie liczy. I Ty Nieznajoma, której nikt nie zauważa albo gorzej, jest ktoś, kto od lat udowadnia Ci, jak mało znaczysz lub jak bardzo jesteś nie dość… A przecież kiedyś się kochaliście. Tylko czy to naprawdę była miłość? Ty Nieznajoma, która żyjesz nie swoim życiem.  Nie swoim, bo nikt nie pyta Cię o zdanie, a Ty już dawno straciłaś głos lub nigdy go nie miałaś. I jeszcze Ty, która właśnie opłakujesz stratę, bo on wybrał inną, na dłużej lub tylko na chwilę, a Ty czytasz właśnie, że zdradził, bo nie znalazł w domu tego, czego potrzebował, że to Twoja wina. Czujesz wstyd, dlatego nikomu nie powiedziałaś, więc i Tobie nikt nie powiedział, że zdradził, bo tak...
Read more »

Wiek dojrzały?

-
Obraz
Całkiem niedawno miałam przyjemność zjeść kolację w towarzystwie mojej przyjaciółki J. Znamy się lat naście i zjadłyśmy razem niejedną kolację, a przy tym niejedną przysłowiową beczkę soli. J. jest starsza ode mnie zaledwie kilka lat i śmiało można powiedzieć, że to ta sama grupa wiekowa, 50 plus. Z niewielką różnicą, w moim przypadku ten plus za kilka miesięcy. Obie dostrzegamy zmiany, jakie dokonały się w nas lub w naszym życiu. Naturalnie nie są to zmiany nagłe, raczej proces, który wspólnie obserwujemy. Dostrzegłyśmy też problemy, które łączą wiele kobiet w tym wieku . W tym , czyli w jakim? Katarzyna Sobczuk w eseju Mała empiria określa go początkiem starości, ale też wiekiem środka, bo to etap, w którym dzieci (o ile je mamy) jeszcze nas potrzebują, a starzejący się rodzice zaczynają nas potrzebować coraz bardziej. I wiek, w którym denerwują nas i młodzi i starzy, co z przymrużeniem oka stwierdza autorka. Niektórzy nazywają go dojrzałym, ale jak wiadomo to tylko nazwa, bo ni...
Read more »

Co ze mną nie tak?

-
Obraz
Szczęście sprzyja lepszym, zwykł mawiać kolega mojego męża, a ja w myśli dodawałam, zwłaszcza tym, którzy pochodzą z rodziny dobrze wykształconych i dość zamożnych ludzi, a do tego odziedziczyli dom po babci. Nie brakuje niestety osób, które bezrefleksyjnie głoszą podobne banały. Na przykład taki Pan W. zrobił karierę i ma się całkiem nieźle, nie wszystko się udało, bo jest po rozwodzie, a jego była żona, nie wiedzieć czemu, oczekuje od niego zrozumienia sytuacji, w jakiej się znalazła. W czasie kiedy on realizował się zawodowo, ona pracowała i wychowała dwójkę wspólnych dzieci. Pan W. uważa, że jej sytuacja jest wyłącznie jej sprawą, bo podobnie jak on mogła robić karierę, przecież jej nie zabraniał. Nie wnikam w powody, dla których Pan W. nie ma ochoty zajmować się problemami byłej żony, bywa różnie i zdecydowanie brakuje mi wiedzy, ale samo podejście W. do problemu wiele o nim mówi. Dla porządku dodam, że sytuację opisałam na podstawie jego relacji, a nie opowieści „roszczeniowej”...
Read more »

Zmagam się...

-
Obraz
Rozczarowanie to dotknięcie prawdy, tak przynajmniej twierdzi Jacek Walkiewicz. I wygląda na to, że ma rację. To, co myślimy o życiu i o nas samych z pewnością nie jest obiektywne i często właśnie rozczarowanie sprawia, że zaczynamy się zastanawiać czy dotychczasowa wersja wciąż obowiązuje. Tak się złożyło, że ostatnio na własnej skórze doświadczam jak bolesny to proces, bo owo rozczarowanie ostatecznie musi prowadzić do akceptacji rzeczywistości. Zanim jednak do tego dojdzie, toczy się walka, w związku z którą zmagam się… Zmagam się z niezgodą na to, co życie przyniosło. Zmagam się z brakiem pomysłu, jak sobie w tej sytuacji poradzić. Zmagam się z nagłą zmianą planów. I zmagam się z kiepskim nastrojem i niewygodnymi emocjami. I choć wiem, że ostatecznie trzeba będzie zaakceptować rzeczywistość i prościej byłoby przestać walczyć z tym, co nieuchronne, to wiem także, że nie będzie łatwo. Przynajmniej nie w praktyce, bo teoria to co innego. Swoją drogą nieprawdopodobne jak ...
Read more »

Kłopoty

-
Obraz
Ostatnie lata obfitują w kłopoty, których nie da się zignorować, bo zmieniają mnie i moje życie. Są zaskakujące, przełomowe i z całą pewnością poważne. Niektóre uporczywie trwają od lat, ale przybierają na mocy, czego ostatecznie należało się spodziewać, choć nie było pewności, w jaki sposób się rozwiną, pewne natomiast było, że nie będzie dobrze. Stąd chyba wrażenie, że rozwiązuję wciąż te same problemy, tylko w nowej odsłonie. Kłopot w tym, że niektóre są nierozwiązywalne, wiszą nad głową, paradoksalnie powodując ból pleców, choć głowa też boli i nie tylko metaforycznie. Nie można przeczekać, wyleżeć, przemilczeć, jak w piosence Kasi Nosowskiej i Bartosza Króla, choć można próbować, a już koniecznie trzeba przepłakać i przejść. Kolejną grupę stanowią problemy wynikające z codzienności, które przybierają raczej formę komplikacji. Gdyby nie wspomniane dwie pierwsze kategorie, byłyby zaledwie uciążliwością, a tak często przytłaczają niewspółmiernie do okoliczności. Co nie stanowi nies...
Read more »