Anna Kobieta Zwyczajna

Świat to męczące miejsce, samo życie nas zużywa To cytat z włoskiego filmu Pierwszy dzień mojego życia . Nie jest to może arcydzieło sztuki filmowej, ale ogląda się dobrze. To film o tym, że niezależnie od sytuacji, od tego jak bardzo źle jest w naszym życiu jest jeszcze coś przed nami, choć dzisiaj nie wiemy co. Pisałam kiedyś, dlaczego lepiej nie myśleć negatywnie o przyszłości. https://annakobietazwyczajna.blogspot.com/2023/06/ale-tego-pani-nie-wie-czyli-dlaczego.html Ale tego Pani nie wie , to słowa, które zostały ze mną i przypominam je sobie za każdym razem, gdy wpadam w czarnowidztwo. Oczywiście są w życiu historie, które nie mogą skończyć się dobrze. Dzisiaj robiłam zakupy w wiejskim sklepiku, to miejsce, w którym jest czas na krótką wymianę zdań ze sprzedawczynią. Ponieważ nie miałam okularów, wysupłanie konkretnej kwoty stanowiło wyzwanie, co krótko skomentowałam, wtedy pani za ladą przytoczyła wypowiedź innej klientki. Starsza pani widziała ten problem następująco...

Jest taka książka, do której bardzo lubię wracać. Napisała ją Ewa Woydyłło, nosi tytuł Sekrety kobiet . Dlaczego lubię do niej wracać? Bo rozumie mnie jak nikt inny. I jestem pewna, że każda z nas odnajdzie w niej siebie. Wspominam o niej, bo w rozdziale Być kobietą , Pani Ewa pisze o kobiecych łzach i samotności, nie tej oczywistej, ale tej odczuwanej pośród bliskich. Opis kobiecej samotności jest dla mnie bardzo przejmujący. Porusza mnie, bo jestem niemal pewna, że każda kobieta, na jakimś etapie życia doświadczyła tego rodzaju samotności. Pani Ewa pisze tak: Samotność. Kiedy cały świat wydaje się wirować w tańcu albo kręcić się jak przysłowiowa karuzela, a ty stoisz z boku i nikt cię nie dostrzega, jakby ciebie w ogóle nie było. Samotność najgorsza bywa wtedy, gdy coś boli, lecz nikogo to nie interesuje. (…) Samotność w oczekiwaniu dziecka, które przecież jest wasze, ale tak naprawdę staje się tylko twoje, bo partner uważa, że teraz to już nie jego sprawa. Samotność z tym dz...

Przestań porównywać czyjąś scenę ze swoimi kulisami. Angelika Chimkowska Ted Warsaw Women Tego zdania zabrakło, kiedy pisałam o porównywaniu się, a także o tym, że mamy za sobą różne historie. Angelika Chimkowska swoim wystąpieniem przekonuje, że to, co widzimy na zewnątrz jest tylko częścią prawdy, czasem finalnym produktem wystawionym na pokaz, a czasem czymś okupionym takim wysiłkiem, którego wcale nie mielibyśmy ochoty podejmować. I nie dotyczy to tylko wizerunku. Nasze codzienne życie przypomina kulisy, do których niewielu ma wstęp. Natomiast to, co pokazujemy światu bywa tylko maską. Ile razy zdarzyło Wam się cierpieć, z czymś zmagać, a i tak wychodziłyście do świata z uśmiechem, bo tak należało, albo było łatwiej? Zbyt często, prawda? Czytałam niedawno historię kobiety cierpiącej z powodu depresji. Było jej trudno, bardzo się jednak mobilizowała. Tak bardzo, że sama poddawała w wątpliwość czy faktycznie choruje. Całym dniami płakała i tonęła w ciemnościach, ale nawet o...